Байшингуудын оройгоор наран эв хавгүй еэ шагайхад
Бараан хананууд инээж сураагүйдээ шаналах шиг аниргүй...
Гар дахь дэвтэрт нь “Амьддаа бие биенээ хайрла” гэж бичсэн нь
Ганцаардагчийн нүдэнд үүл мэт хөшиглөх нь бас аниргүй...
Өглөө гарахдаа цайгаа уусан эсэхээ ч магад мэдэхгүй түүнийг
Өнгөрөгч хүмүүс үл тоомсорлох.., тоох ч завгүй...
Зөрөн холдоход нь зөөлөн харцаар ширтсээр хоцрох эвийн
Зүрхийг нь салхи л долоохыг мэдэхгүй.., мэдэхийг ч хүсэхгүй...
Хүлээж залбирсаар учирсан хавар яагаад ийм гунигтай байгааг
Хөндүүр цуурайтай сэтгэлээсээ асуух увайгүйтэл түүнд байхгүй...
Хүн бүрийн нулимс нэгэн ижил байдаггүйг ойлгохыг хүсээгүй
Хөөрхий найрагчид би харин, амьдрал хатуу гэж хэлж зүрхлэхгүй!
2010.05.07 УБ хот
No comments:
Post a Comment