Monday, September 24, 2012

АФОРИЗМ



Дээр блогтоо өөрийн хэдэн афоризм оруултал багахан хэмжээний хэлэлцүүлэг өрнөж байсан удаатай.  Гэхдээ афоризмыг туйлын үнэн гэж харах нь өөрөө тэнэг хэрэг л дээ. Ер нь афоризмыг өөртөө сэдэл, сэрүүлэг маягаар тусгаж авна уу гэхээс биш амьдралынхаа хэв маяг, зарчим мэтээр ойлгох нь буруу юм.  Хүний амьдралыг хэдхэн үгэнд багтаагаад хэлчих тийм арга, ухаан, хүн одоогоор байхгүй л болов уу? Тэр л үүрэг бүхий зүйлийг зарим хүмүүс хэт хүндээр хүлээж аваад, чичрээд байдаг тал бий. Тэгээд ч нээг их сүйдтэй юм бичлээ гэж бодохгүй байгааг минь  өмнөх бичлэгээс хараа биз дээ. Юутай ч миний блогын хамгийн их хандалтыг Афоризм аваад байгаа учир дахин өөрийн хэдэн “үгс”-ээ та бүхэнд толилуулъя. Дараа тэгж байгаад афоризмын тухай нэлээд ултай бичигдсэн “шинжлэл” орууламц. 

Туйлшрал бол тэнэглэлийн томоохон хэлбэр мөн.

Wednesday, September 12, 2012

ӨР НИМГЭН СОНЕТ












Урьд болздог асан төгөлдөө ирлээ.
Усан   нүдэлжээ  модод!
Навчсаас хагацах дусал бүр нь
Надаас түүнийг асуух мэт дуутай юм.

Эргээд харвал мөрнөөс татах шиг
Ийм  амьдлаг  оршихуйсан..,
Ингээд ганцаар ирэхэд аргадах мэт
Инээхийг мартсан уруулыг салхиар арчина.

-Битгий.., битгий төгөл минь
Бид хоёр хоёулаа шаналж байна.
Бие биедээ хань болдог орчлонгын жамаар
Би түүнээсээ салж, чамайг гэж ирлээ.
                          2011.10.24 нд УБ хот